The Hospital
Door: Cas
Blijf op de hoogte en volg Casper
11 Augustus 2008 | Zambia, Macha
Beste allemaal,
Eindelijk in Macha aangekomen. De laatste dagen in Lusaka waren vooral in het backpackers lodge erg gezellig. Het ging al bijna als een vakantie te voelen, de dingen wennen vreemd genoeg erg snel. Ik ben steeds beter geworden in het negeren van straatverkopers, starende blikken en bedelaars. De laatste paar dagen was het een sport voor mij geworden om naar de supermarkt en terug te lopen zonder aangesproken te worden door taxi-chauffeurs of mensen die iets op straat verkopen. Het thuislaten van je rugtas en het dragen van vieze kleren doet echt wonderen.
Het is overigens ongelooflijk wat mensen hier de hele dag op de grote kruispunten aan de mensen proberen te slijten: kranten, bananen, sinaasappels, hoedjes en zonnebrillen zijn nog enigszins te begrijpen (alhoewel ik er eigenlijk niet een verkocht heb zien worden) maar: jeans, scrabble, pictionary, kuikens, puppies en konijnen… ik bedoel de laatste keer dat ik in de auto zat en echt de onbedwingbare behoefte had om iets te kopen en dat ik vond dat een puppie in mijn leven miste of dat ik mijn scrabble was vergeten is volgens mij echt lang geleden. Blijkbaar is er een markt voor in Zambia.
In Lusaka heb ik verder de University teeaching hospital bezocht. Een vriendelijke zambiaanse dokter heeft me rondgeleid. Hun studie duurt hier 4 jaar. Dat zijn enkel theoriejaren. Dus in principe zijn zij, na hun docteraal, dokter en beginnen ze op een afdeling. Ook de Nederlandse ambassade was in de buurt, dus die heb ik ook nog even bezocht. Een boze zambiaan kwam naar me toe toen ik foto’s wilde maken van de paaltjes met de Nederlandse vlag erop voor de ambassade, because of terrorist intentions. De Paranoia van Amerika is helaas ook hier deels doorgedrongen.
Elke avond hier in ChaChaCha heb ik me uitstekend vermaakt. Vele interessante mensen ontmoet, en elke avond gekaart, gepoold en biertjes gedronken. Nederlanders maken de dienst uit maar er zijn vele andere nationaliteiten.
En dan.. Zaterdagochtend half 9 was daar het moment om in het busje te stappen en naar Macha te gaan. Ik werd opgehaald door een Ontzettend Amerikaans echtpaar die hier al heel erg lang wonen. Manlief is kinderarts, vrijwilliger en priester ineen, en vrouwlief is het manusje van alles. Zij heeft ook mijn verlijf geregeld hier. De eerste 250 km naar het zuiden vanuit Lusaka gaan nog wel. Langs de weg zie je duidelijk vele grote irrigatie programmas; massive machines die ronddraaien en over 1 km de hele boel besproeien. Verder vele straatverkopers met prullaria en mensen die de vis ongeveer op je auto smijten om het te verkopen. Als je stopt ben je echt het bokje want dan komen ze echt van alle kanten. Kapotte auto’s worden hier gewoon langs de weg gestald en in the middle of nowhere staat ineens een village met de originele afrikaanse plaggenhutten. Het aantal fietsers op en langs de weg is ook opvallend. Behalve enkele holen in de weg (die gedicht worden met zand…) niks aan het handje.
Tot Choma (halverwege Lusaka Livingstone) daar ga je letterlijk naar rechts en is het 2.5 uur hobbelen over zand en stenen, Het leuke is dat iedereen naar je zwaait, echte celebrities! Ik kwam om ongeveer 1600 uur aan in Macha en ik werd nar het appartement geleid (Zebra house east…because of the Zebra stripes on the house… ahah!. Verdomd: een koelkast, 2 banken, 3 stoelen een tafel, broodrooster, waterkoker, wasmachine, WARM water ALTIJD en zelfs een magnetron met helaas te weinig magnetronbakjes..! Alleen de computer (wireless internet included it said).. Ik had dus toch mijn eigen laptop moeten meenemen. In November is hier een brand geweest precies in het public computer internet huis dus iedereen heeft nu een laptop thuis. En ik zit hier zielig met enkele een skypehoofdset en een webcam. Dat is het enige irritante aan Macha: sommige normale dingen voor ons zijn hier zo abnormaal voor degene die hier wonen, dat zij dat weer als normaal zien. Moeilijke zin maar het gevolg is dus dat sommige simpele dingen niet door mij zijn meegebracht: Witte jas bijvoorbeeld, en een laptop. Maar goed Ik wou naar Afrika en het is op zijn minst raar dat ik nu hier ga zeuren over het missen van een laptop in het midden van de Bush.
En een Bush dat is het. Veel zand, enkele bomen, insecten, hagedissen en veel verdorde planten. Macha is zoals elke bush-village erg uitgestrekt. Het heeft een kerk, ziekenhuis, 2 winkeltjes, 1 cafe en vele plaggenhutjes. Het ziekenhuis is opgericht in 1906 door 2 amerikaanse verpleegkundigen van de brethern in christ foundation. Het originele zieknhuis staat er nog steeds en is echt ongelooflijk klein. In 1956 is het huidige ziekenuis gebouwd door de vader van Phil Thuma (de man die mij naar Macha reed). Het bleek een succes en een echte magneet voor mensen om in de buurt te gaan wonen. Alhoewel je het niet zou zeggen wonen er in de omgeving van Macha ongeveer 120.000 mensen, allemaal verborgen in de bush.
De Kerk speelt hier een belangrijke rol. Ik vertel iedereen hier dat ik baptised ben en naar de kerk ga. Uitleggen hoe het werkelijk zit is een ongelooflijke verzoeking en de moeite niet waard. Dus ik ben hier happily married Christian. Vanochtend ben ik dan ook om 10.00 uur naar de kerk gegaan. Afrikanen swingen die kerk helemaal los. Als visitor is het blijkbaar traditie om voorgesteld te worden: je wordt naar voren geroepen en gevraagd wie je bent, wat je komt doen, waar je vandaan komt en hoelang je blijft. Daarna wordt er 3 keer geklapt en ben je part of the community. De kerkdienst duurde echter 2.5 uur op een harde bank dus ik was blij dat het afgelopen was.
‘Smiddags ben ik door Macha gaan lopen en ‘savonds heb ik bij Liesbeth en tim (een getrouwd stel waarvan Tim nurse is en Liesbeth arts) gegeten. Gebakken aardappeltjes, bloemkool en gehakt! Ik moet hier verder zelf koken, dus ik heb veel spaghetti, rijst en zakjes (Knorr!) om sausjes te maken. Morgenochtend, half 8 ga ik beginnen. Ik ben erg benieuwd wat het zal brengen. Ik heb de afgelopen dagen nog een aantal dingen bestudeerd but there’s no better way to learn than practice!
Ik hoop dat ik snel weer eens een computer kan lenen om het een en ander te updaten.
Tot dan kusjes aan iedereen!
Eindelijk in Macha aangekomen. De laatste dagen in Lusaka waren vooral in het backpackers lodge erg gezellig. Het ging al bijna als een vakantie te voelen, de dingen wennen vreemd genoeg erg snel. Ik ben steeds beter geworden in het negeren van straatverkopers, starende blikken en bedelaars. De laatste paar dagen was het een sport voor mij geworden om naar de supermarkt en terug te lopen zonder aangesproken te worden door taxi-chauffeurs of mensen die iets op straat verkopen. Het thuislaten van je rugtas en het dragen van vieze kleren doet echt wonderen.
Het is overigens ongelooflijk wat mensen hier de hele dag op de grote kruispunten aan de mensen proberen te slijten: kranten, bananen, sinaasappels, hoedjes en zonnebrillen zijn nog enigszins te begrijpen (alhoewel ik er eigenlijk niet een verkocht heb zien worden) maar: jeans, scrabble, pictionary, kuikens, puppies en konijnen… ik bedoel de laatste keer dat ik in de auto zat en echt de onbedwingbare behoefte had om iets te kopen en dat ik vond dat een puppie in mijn leven miste of dat ik mijn scrabble was vergeten is volgens mij echt lang geleden. Blijkbaar is er een markt voor in Zambia.
In Lusaka heb ik verder de University teeaching hospital bezocht. Een vriendelijke zambiaanse dokter heeft me rondgeleid. Hun studie duurt hier 4 jaar. Dat zijn enkel theoriejaren. Dus in principe zijn zij, na hun docteraal, dokter en beginnen ze op een afdeling. Ook de Nederlandse ambassade was in de buurt, dus die heb ik ook nog even bezocht. Een boze zambiaan kwam naar me toe toen ik foto’s wilde maken van de paaltjes met de Nederlandse vlag erop voor de ambassade, because of terrorist intentions. De Paranoia van Amerika is helaas ook hier deels doorgedrongen.
Elke avond hier in ChaChaCha heb ik me uitstekend vermaakt. Vele interessante mensen ontmoet, en elke avond gekaart, gepoold en biertjes gedronken. Nederlanders maken de dienst uit maar er zijn vele andere nationaliteiten.
En dan.. Zaterdagochtend half 9 was daar het moment om in het busje te stappen en naar Macha te gaan. Ik werd opgehaald door een Ontzettend Amerikaans echtpaar die hier al heel erg lang wonen. Manlief is kinderarts, vrijwilliger en priester ineen, en vrouwlief is het manusje van alles. Zij heeft ook mijn verlijf geregeld hier. De eerste 250 km naar het zuiden vanuit Lusaka gaan nog wel. Langs de weg zie je duidelijk vele grote irrigatie programmas; massive machines die ronddraaien en over 1 km de hele boel besproeien. Verder vele straatverkopers met prullaria en mensen die de vis ongeveer op je auto smijten om het te verkopen. Als je stopt ben je echt het bokje want dan komen ze echt van alle kanten. Kapotte auto’s worden hier gewoon langs de weg gestald en in the middle of nowhere staat ineens een village met de originele afrikaanse plaggenhutten. Het aantal fietsers op en langs de weg is ook opvallend. Behalve enkele holen in de weg (die gedicht worden met zand…) niks aan het handje.
Tot Choma (halverwege Lusaka Livingstone) daar ga je letterlijk naar rechts en is het 2.5 uur hobbelen over zand en stenen, Het leuke is dat iedereen naar je zwaait, echte celebrities! Ik kwam om ongeveer 1600 uur aan in Macha en ik werd nar het appartement geleid (Zebra house east…because of the Zebra stripes on the house… ahah!. Verdomd: een koelkast, 2 banken, 3 stoelen een tafel, broodrooster, waterkoker, wasmachine, WARM water ALTIJD en zelfs een magnetron met helaas te weinig magnetronbakjes..! Alleen de computer (wireless internet included it said).. Ik had dus toch mijn eigen laptop moeten meenemen. In November is hier een brand geweest precies in het public computer internet huis dus iedereen heeft nu een laptop thuis. En ik zit hier zielig met enkele een skypehoofdset en een webcam. Dat is het enige irritante aan Macha: sommige normale dingen voor ons zijn hier zo abnormaal voor degene die hier wonen, dat zij dat weer als normaal zien. Moeilijke zin maar het gevolg is dus dat sommige simpele dingen niet door mij zijn meegebracht: Witte jas bijvoorbeeld, en een laptop. Maar goed Ik wou naar Afrika en het is op zijn minst raar dat ik nu hier ga zeuren over het missen van een laptop in het midden van de Bush.
En een Bush dat is het. Veel zand, enkele bomen, insecten, hagedissen en veel verdorde planten. Macha is zoals elke bush-village erg uitgestrekt. Het heeft een kerk, ziekenhuis, 2 winkeltjes, 1 cafe en vele plaggenhutjes. Het ziekenhuis is opgericht in 1906 door 2 amerikaanse verpleegkundigen van de brethern in christ foundation. Het originele zieknhuis staat er nog steeds en is echt ongelooflijk klein. In 1956 is het huidige ziekenuis gebouwd door de vader van Phil Thuma (de man die mij naar Macha reed). Het bleek een succes en een echte magneet voor mensen om in de buurt te gaan wonen. Alhoewel je het niet zou zeggen wonen er in de omgeving van Macha ongeveer 120.000 mensen, allemaal verborgen in de bush.
De Kerk speelt hier een belangrijke rol. Ik vertel iedereen hier dat ik baptised ben en naar de kerk ga. Uitleggen hoe het werkelijk zit is een ongelooflijke verzoeking en de moeite niet waard. Dus ik ben hier happily married Christian. Vanochtend ben ik dan ook om 10.00 uur naar de kerk gegaan. Afrikanen swingen die kerk helemaal los. Als visitor is het blijkbaar traditie om voorgesteld te worden: je wordt naar voren geroepen en gevraagd wie je bent, wat je komt doen, waar je vandaan komt en hoelang je blijft. Daarna wordt er 3 keer geklapt en ben je part of the community. De kerkdienst duurde echter 2.5 uur op een harde bank dus ik was blij dat het afgelopen was.
‘Smiddags ben ik door Macha gaan lopen en ‘savonds heb ik bij Liesbeth en tim (een getrouwd stel waarvan Tim nurse is en Liesbeth arts) gegeten. Gebakken aardappeltjes, bloemkool en gehakt! Ik moet hier verder zelf koken, dus ik heb veel spaghetti, rijst en zakjes (Knorr!) om sausjes te maken. Morgenochtend, half 8 ga ik beginnen. Ik ben erg benieuwd wat het zal brengen. Ik heb de afgelopen dagen nog een aantal dingen bestudeerd but there’s no better way to learn than practice!
Ik hoop dat ik snel weer eens een computer kan lenen om het een en ander te updaten.
Tot dan kusjes aan iedereen!
-
11 Augustus 2008 - 11:17
JurJaap:
Klinkt erg goed! Wel verbaasd over de westerse mogelijkheden in een stadje in Zambia. Klinkt als een relaxt onderkomen, die laptop is jammer maar helaas.
Als je terug komt ben je niet plots christen heh! Dat kennen we nou wel ;)
J -
11 Augustus 2008 - 11:59
San:
moest weer erg lachen om je stukje! Sterkte daar in de jungle, nu merk je pas hoe gehecht je kan zijn aan een computer hè.. Volgens mij komt het daar allemaal wel goed met jou, sta je binnen de korste keren lekker mee te swingen in de kerk..;)
Enjoy! x Sandra -
11 Augustus 2008 - 12:07
Ironman:
Nou zo erg Bush is t blijkbaar niet! zo lang je nog niet in je blote reet op de grond moet slapen met de schorpioenen om je heen valt t allemaal mee.
T klinkt als een groot avontuur DUDE! -
11 Augustus 2008 - 12:13
Jordi:
Eerste werkdag... altijd leuk. Erger dan als ketter voor een kerk voorgesteld worden kan niet, dus de vuurdoop heb je al gehad. Leugentje om bestwil zullen we maar zeggen. Scheelt ook dat je weinig 'christen-extremisten' hebt met bom op hun buik; iets minder snel beledigd. En als jij je grote geheim verborgen weet te houden hoeft ook niemand zich beledigd te voelen!
Succes vandaag... ben benieuwd hoe het je vergaat!
Groet -
11 Augustus 2008 - 13:14
Nouk:
He Cas!
Wat kan jij toch leuk schrijven, erg leuk om te lezen! Geniet ervan daar in dat verre Zambia! Ik zal goed voor je vriendinnetje zorgen!
x Nouk -
11 Augustus 2008 - 15:51
Laura:
hé Cas!
Wat zit jij in de luxe man: wasmachine en warm water!! ik had niet eens een douche in het begin en warm water was altijd ver te zoeken. Ik ben ook naar de kerk geweest, swingend he. ze gingen ook een duiveluitdrijving bij iemand doen.....bijzonder. is het niet prachtig daar, ik kan niet wachten om terug te gaan. laat maar weten als je naar livingstone gaat, dan heb ik nog wel wat suggestties voor je. (neem dan trouwens de Mazhandu bussen)
xx Laura -
11 Augustus 2008 - 17:32
Monique:
hoop dat we nu snel kunnen skypen.
xxxm -
11 Augustus 2008 - 19:49
Mark Van Vledder:
Jongen, jij zit er beter bij in Afrika dan ik in Baltimore! Ik heb niet eens een keuken, laat staan al die mooie gadgets :) Mooie verhalen, ga zo door en succes! Gr. -
11 Augustus 2008 - 20:34
Lotte:
Mooie verhalen! Maar wanneer kunnen we foto's zien?? :)
Succes morgen op je eerste dag! Een echte dokter kan het ook zonder witte jas!
kus -
11 Augustus 2008 - 21:06
Kittie Raats:
wij zijn ook een kleine twee weken in zambia geweest en hebben laura opgezocht en in zambia rondgekeken -
11 Augustus 2008 - 21:09
Kittie:
de pc was te vlug ( of ik te langzaam ). Wij vonden de zambianen bijzonder vriendelijk en de safari's geweldig. Ik denk dat het ook voor jou een onvergetelijke tijd zal worden. Nog veel plezier. -
12 Augustus 2008 - 11:36
Broertje:
Cassie!!
Je huisje staat hier nog overeind, post is netjes gesorteerd. dus maak je daar maar geen zorgen over,
Ben erg benieuwd hoe je het vandaag gehad hebt.
Groetjes,
Btw goede zin;
"Verder vele straatverkopers met prullaria en mensen die de vis ongeveer op je auto smijten om het te verkopen" -
12 Augustus 2008 - 15:30
The Yeti:
Heej Cas!
Helaas snapten we niks van de Tsjechische computers, dus ik heb net de schade even ingehaald. Je klikt ergens op en je krijgt een schermpje met zoiets als 'trzjkely vstupny nod achelem?' en kun je kiezen uit drie onherkenbare opties. Het was geweldig in Bohemen, dikke pret! We hebben veel gedaan en het bier rijkelijk laten stromen uiteraard.
Je verhalen klinken goed allemaal, man! Relaxt huisje, alles... Misschien moet je een kruispunt zoeken waar ze laptops slijten. Blijf in ieder geval wel schrijven! Ik ben benieuwd naar je eerste ervaringen 'in functie'.
Heb je ook een eigen postadres? Dan kunnen we je fijn allemaal bullshit en hagelslag opsturen! -
15 Augustus 2008 - 13:39
Dzjanzjel:
\/ twee!
He jongen! Alles goed! Ik ben gisteravond teruggekeerd van onze vakantie in Frankrijk en Barcelona en keek vandaag voor het eerst je berichtjes door! Ik had je al vanuit Frankrijk gesmst, hoop dat ie is aangekomen! Wat een mooie verhalen al gelijk de eerste week! Heel erg leuk om te lezen! Ik houd mijn mail in de gaten voor een nieuwe update! Ik zal je binnenkort wel ff een persoonlijk mailtje sturen om 'bij te praten'. Geniet ervan en we houden contact!
Laters
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
